علت افتادگی نوک بینی بعد از عمل و عوامل موثر بر آن

علت افتادگی نوک بینی بعد از عمل معمولا به دو دلیل عمده رخ می دهد. تکنیک نامناسب در جراحی بینی و مراقبت نکردن درست پس از جراحی. برای جلوگیری و یا رفع افتادگی بینی بعد از عمل بهتر است. به جراح ماهر و فوق تخصص مراجعه کنید. افتادگی نوک بینی بعد از عمل جراحی مشکل شایعی است. که در جراحی های غیر اصولی بیشتر دیده می شود. این مشکل وقتی رخ می‌دهد که جراح بدون توجه به جنس بینی و با استفاده از تکنیک های قدیمی تنها به کاهش حجم غضروف بینی می پردازد. در چنین شرایطی استحکام نوک بینی کم می شود و با گذشت زمان دچار افتادگی خواهد شد.

برای جلوگیری از افتادگی نوک بینی بعد از عمل باید تکنیک های تقویت نوک بینی با غضروف را به کار گرفت. یعنی به جای کاهش حجم غضروف ساختار بینی را با کار گذاشتن غضروف های مستحکم تقویت کرد. وجود این غضروف ها به بینی فرم مناسب می دهد و مانع از افتادگی آن می شود. حال باید برای عمل بینی به چه پزشکی مراجعه کرد تا این مشکل پیش نیاید؟ و اگر بینی دچار افتادگی بعد از عمل شد باید چه کار کرد؟

افتادگی نوک بینی بعد از عمل

افتادگی نوک بینی بعد از عمل به معنی پایین‌تر آمدن نوک بینی از حد استاندارد آن است. در جراحی زیبایی بینی معمولا بین نوک بینی و لب‌های بالا یک زاویه متناسبی ایجاد می‌شود تا بینی فرد خوش فرم شود. این زاویه باید برای خانم‌ها بین ۹۵ تا ۱۰۵ و حداکثر ۱۱۰ درجه باشد و در آقایان نیز بین ۹۰ تا ۹۵ درجه یا حداکثر ۱۰۰ درجه مناسب خواهد بود. اگر زاویه نوک بینی بیشتر شود، در اصطلاح دماغ عروسکی یا فانتزی ایجاد می‌شود. اگر این زاویه کمتر باشد، افتادگی نوک بینی وجود خواهد داشت.

در عمل جراحی بینی گوشتی، افتادگی نوک بینی بیشتر رخ می‌دهد، به ویژه اگر عمل توسط جراح فوق تخصص انجام نشده باشد. چرا که امروزه با انجام تکنیک‌هایی می‌توان استحکام نوک بینی را افزایش داد و از این افتادگی جلوگیری کرد به شرط اینکه این عمل توسط بهترین متخصص جراحی بینی انجام شود.

البته افتادگی نوک بینی گاهی ممکن است نتیجه مراقبت نکردن صحیح فرد مانند بالا نگه داشتن سر و یا عدم چسب زدن مناسب باشد. درصورتی که این موارد به خوبی رعایت شود، جراحی نیز توسط فوق تخصص پلاستیک انجام شود و تکنیک‌های مناسب و تقویت نوک بینی به کار گرفته شود، احتمال افتادگی نوک بینی بعد از جراحی بسیار کم خواهد بود.

یکی از جدیدترین تحقیقات پزشکی در مورد رفع افتادگی نوک بینی

تخلیه و اصلاح نوک بینی با زاویه کم بین بینی و صورت، یک تغییر شکل معمول است که در جراحی‌های زیبایی بینی انجام می‌شود. با این وجود گاهی منجر به ظاهر بینی افتاده با حالت کشیده می‌شود که به آن افتادگی نوک بینی گفته می‌شود. در این افراد، روش‌های مختلفی برای رفع افتادگی نوک بینی و دستیابی به چرخش و زاویه مطلوب نوک بینی وجود دارد مانند:

• پیوند کشش تیغه جلویی
• پیوند امتداد پایه چارچوب بینی
• پیوند ستون تیغه میانی
• تکنیک زبانه در شیار
• جراحی چرخش نوک بینی

دکتر ایلکر در جدیدترین پژوهشی که در زمینه رفع افتادگی نوک بینی انجام داده و در سال ۲۰۲۱ به چاپ رسیده است، روش‌های اصلاحی را مورد بررسی قرار داده است. این تحقیق با هدف ارزیابی تغییرات نوک بینی پس از روش اصلاح شده زبان در شیار (پیوند طرح‌ریزی خودکار تیغه بینی) انجام شده است که در ماه مارس ۲۰۲۱ در ژورنال جراحی پلاستیک و زیبایی چاپ شده است.

بر اساس این پژوهش که روی ۴۲ نفر (۳۳ زن و ۹ مرد) انجام شد، جراحی تحت روش اولیه باز سپتورینوپلاستی با استفاده از روش تغییر زبانه در شیار، بررسی شد. این افراد بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹ عمل جراحی بینی انجام داده بودند و حدود ۱۷ ماه پس از عمل، نتایج جراحی با قبل از عمل این افراد سنجیده شد. نتایج تجزیه و تحلیل این عمل‌ها نشان داد که تاثیر این تکنیک‌ در رفع افتادگی نوک بینی بسیار چشمگیر بوده است.

دکتر ایکلر بیان کرده است که: به نظر می رسد روش اصلاح شده زبانه در شیار پیوند طرح ریزی خودکار تیغه بینی یک روش موثر در حفظ بالا نگه داشتن و چرخش طبیعی نوک بینی در جراحی های بینی و روش مطمئنی برای اصلاح افتادگی نوک بینی در موارد مختلف است.

دکتر ایکلر

دلیل افتادگی نوک بینی بعد از عمل

در تکنیک‌های قدیمی‌تر جراحی بینی، معمولا اساس کار بر جراحی کاهشی و کوچک کردن بینی بنا نهاده شده بود. به ویژه در کشور ما بینی فانتزی و بسیار کوچک طرفدار بسیاری داشته است. در این وضعیت جراح با برداشتن غضروف‌های اضافی بینی و تراشیدن استخوان، فرم بینی را کوچک و سربالا می‌کرده است.

نتیجه جراحی‌های بینی با تکنیک‌های کاهشی، در کوتاه مدت یک بینی سربالا خواهد بود اما پس از گذشت زمان و با تاثیری که جاذبه بر بینی می‌گذارد، نوک بینی به سمت پایین متمایل خواهد شد. ایجاد کشش در بافت بینی و فیبروز، فرم بینی را اندک اندک تغییر می‌دهد. هرچه پوست بینی ضخیم‌تر باشد، این تاثیر بیشتر و افتادگی شدیدتر خواهد بود. به همین دلیل بینی‌های گوشتی که با تکنیک‌های قدیمی جراحی می‌شوند، پس از مدتی تغییر فرم می‌دهند.

با از دست رفتن استحکام نوک بینی در تکنیک‌های جراحی کاهشی که فقط به کوچک کردن غضروف‌های بینی می‌پردازند، افتادگی نوک بینی بعد از عمل بیشتر رخ می‌دهد. در یک بینی متناسب و استاندارد بر اساس معیارهای زیبایی شناسی، وقتی از نیمرخ به بینی نگاه کنیم باید در خانم‌ها نوک بینی کمی بالاتر باشد و در آقایان نیز هم‌سطح با پشت بینی دیده شود. اما وقتی افتادگی رخ می‌دهد، نوک بینی به لب‌ها نزدیک می‌شود.

همچنین بد نیست به این نکته نیز اشاره شود که در ساختار بینی از نظر آناتومی وجود ماهیتی اسکلتی که باعث ارتباط اجزای مختلف بینی با یکدیگر است، یک حمایت از نوک بینی ایجاد می‌کند. این ساپورت به صورت کششی است که از پایین آمدن نوک بینی جلوگیری می‌کند. درواقع نوک بینی، غضروف موجود در تیغه بینی یا سپتوم و همچنین بافت‌های نرمی که در قسمت پایینی بینی هستند، همگی با یکدیگر در تعادل هستند و فرم بینی را پایدار می‌سازند.

از سوی دیگر عوامل طبیعی نیز وجود دارند که موجب چایین آمدن نوک بینی می‌شوند. برای مثال ماهیچه‌های موجود در بینی هنگام خنده با کشیده یا جمع شدن خود، نوک بینی را به پایین می‌آورند. یا با گذشت زمان و بالا رفتن سن، پوست بینی خاصیت کشسانی خود را از دست می‌دهد و نوک بینی دچار افتادگی می‌شود. حال اگر هنگام جراحی به این ماهیت حمایتی آسیبی وارد شود، مثلا برش‌های اشتباهی در این ساختار ایجاد شود، نوک بینی بعد از جراحی دچار افتادگی خواهد شد.

انواع جراحی بینی و تاثیر آن در افتادگی

یکی از دلایل انجام جراحی‌های زیبایی بینی، از بین بردن افتادگی نوک بینی و ایجاد زاویه مناسب در آن است. یعنی نوک بینی کمی سربالا شود و از لب‌ها فاصله بگیرد. حال در این میان اینکه با توجه به فرم اولیه بینی، مانند گوشتی یا استخوانی بودن آن، چه تکنیکی به کار گرفته شود، در کنترل افتادگی نوک بینی بسیار موثر خواهد بود.

به طور کلی دو دسته جراحی بینی از این دید وجود دارد: جراحی کاهشی و جراحی تقویتی.

در جراحی‌های کاهشی، همانطور که گفته شد، با برداشتن و کم کردن اندازه غضروف‌ها، بینی کوچک و سربالا می‌شود. اما به دلیل وجود تورم در بینی، حتی تا چند ماه نیز مشکل افتادگی نوک بینی بعد از عمل نمود پیدا نخواهد کرد. پس از رفع ورم بینی، کم کم نوک بینی که از استحکام کافی برخوردار نیست پایین می‌آید. مطالعه مقاله علل ورم بینی بعد از عمل و روش های درمان آن را پیشنهاد می دهیم.

از سوی دیگر اما جراحی‌های تقویتی بر اساس ایجاد استحکام بیشتر در نوک بینی شکل گرفته‌اند. معمولا در بینی‌های گوشتی که پوست و بافت بینی ضخیم‌تر است، این نوع جراحی بیشتر انجام می‌شود. در واقع به دلیل زیرسازی و کارگذاشتن غضروف بیشتر در نوک بینی، فضای اضافی در نوک بینی از بین می‌رود و بافت‌های چربی دیگر فرصت رشد در بینی را پیدا نمی‌کنند. این تکنیک از تغییر فرم و گوشت آوردن بینی گوشتی بعد از عمل جلوگیری می‌کند. همچنین مانع از افتادگی نوک بینی بعد از عمل نیز می‌شود.

در جراحی بینی‌های استخوانی نیز بنا به تشخیص جراح می‌توان از این روش برای جلوگیری از افتادگی نوک بینی استفاده کرد. در واقع شاید پیش از عمل بینی‌های بزرگ و افتاده به نظر برسد که باید از میزان غضروف نوک بینی کم شود تا افتادگی و بزرگ بودن آن رفع گردد؛ در حالی که باید غضروف‌ها به شکل مناسبی کار گذاشته شوند تا در آینده مانع از پایین آمدن نوک بینی گردند. همچنین می‌توان با تقویت اسکلت بینی، به تقویت آن ماهیت حمایتی در آناتومی بینی پرداخت. این کار در بلند مدت نتیجه خود را نشان خواهد داد.

باید به این نکته اشاره شود که زیبایی چهره و تناسب میان بینی و دیگر عناصر صورت، بر اساس یک سری استاندارد زیبایی شناسی انجام می‌شود. جراح شما پیش از انجام عمل بینی، تمامی این اندازه‌ها را بررسی خواهد کرد تا نتیجه و فرم نهایی بینی شما با این اصول همخوانی داشته باشد. برای مثال زاویه‌ای که خط فرضی میان پشت لب و نوک بینی با پشت لب و نوک لب بالا می‌سازد نباید از ۱۰۵ تا ۱۱۰ درجه بیشتر شود.

حال با توجه به این که افتادگی نوک بینی ناگزیر رخ خواهد داد و این زاویه کمتر می‌شود، معمولا جراح ماهر کمی زاویه نوک بینی را بیشتر از مقدار مورد انتظار در نظر می‌گیرد. به این ترتیب هنگام عمل جراحی، نوک بینی را بیشتر از حد معمول بالا می‌برد. این کار کمک می‌کند تا پس از رخ دادن افتادگی، باز هم فرم بینی متناسب باقی بماند.

در جراحی بینی خانم‌ها، این افزایش زاویه میان نوک بینی و لب‌ها گاهی تا ۱۰ درجه بیشتر از حد نرمال خواهد بود و به ۱۲۰ درجه می‌رسد. به این ترتیب با کاهش این زاویه و ایجاد افتادگی، باز هم زاویه نوک بینی به ۱۰۵ تا ۱۱۰ درجه می‌رسد که کاملا مناسب خواهد بود.

عوامل غیر جراحی در افتادگی نوک بینی بعد از عمل

هرچقدر هم جراح از تکنیک‌های درست در عمل بینی استفاده کند، باز هم نمی‌توان نقض مراقبت‌های پس از جراحی را نادیده گرفت. پس از عمل بینی رینوپلاستی مدتی طول خواهد کشید تا پوست بینی به استخوان کاملا متصل شود. در واقع اگر حمایت خارجی وجود نداشته باشد، به دلیل وجود جاذبه زمین، پوست بینی به سمت پایین متمایل خواهد شد. مواردی وجود دارد که با رعایت آن‌ها، فرایند بهبود بینی سریعتر انجام می‌شود و استحکام بینی حفظ خواهد شد:

با این حال اگر بنا به هر دلیلی، چه خطای جراح، چه رعایت نکردن اصول مهم در مراقبت بعد از عمل و چه واکنش طبیعی بیولوژیکی بدن شما به جراحی، بینی دچار افتادگی شد، دیگر نمی‌توان با چسب زدن آن را اصلاح کرد. استفاده بیش از اندازه از چسب تنها باعث ایجاد مشکلات پوستی، زخم و جوش می‌شود. در چنین شرایطی باید به یک جراح فوق تخصص زیبایی مراجعه کنید تا عمل ترمیم بینی یا جراحی بینی ثانویه شما را انجام دهد.

افتادگی نوک بینی با افزایش سن

پژوهش‌ها نشان می‌دهد که با افزایش سن و کاهش خاصیت کشسانی پوست، افتادگی نوک بینی بیشتر می‌شود. در سال ۲۰۱۵ دکتر کاترسون به همراه تیم جراحی خود نتایج بررسی‌های خود را روی افراد بالای ۵۰ سال منتشر کرده است: با افزایش سن، پوست قابلیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهد و ترکیبی از شکلاتی همچون کاهش اسکلت بینی همراه با پوست غیر الاستیک پوشانده شده روی آن، افزایش حجم پوست و مواردی از این دست، نتیجه ضعیف بعد از عمل بینی و ایجاد افتادگی نوک بینی را فراهم می‌کند.

به همین دلیل ما یک روش جراحی شامل برداشتن عدسی شکل پوست را به عنوان بخشی از جراحی زیبایی بینی در ۱۲ بیمار بزرگتر از ۵۰ سال مورد بررسی قرار دادیم تا نتیجه زیبایی را بهبود بخشد. در این ۱۲ بیمار، پوست بینی به اندازه ۱.۶ سانتیمتر بریده شد. البته نازک و غیر الاستیک بودن پوست، انجام این تکنیک را دشوار می‌کند. با این حال هیچ یک از این ۱۲ مورد، عوارض و مشکلاتی را تجربه نکردند و پس از یک سال بهبودی کامل و اصلاح بینی بدون افتادگی نوک آن، به دست آمد به طوری که هیچ جای زخمی نیز در نهایت باقی نماند.

در این باره بخوانید:  علت کج شدن بینی بعد از عمل

روش رفع افتادگی نوک بینی

برای رفع افتادگی نوک بینی، باید از تکنیک‌‌های تقویتی استفاده کرد؛ یعنی غضروف‌های مستحکمی را به نوک بینی پیوند زد و جلوی افتادگی را گرفت. از آنجایی که در جراحی اولیه، احتمالا بخشی از غضروف‌های بینی برداشته شده، این کار با مشکلاتی همراه خواهد بود. برای مثال یکی از بخش‌هایی که معمولا در تقویت ساختار نوک بینی از آن غضروف اضافی برداشته می‌شود، تیغه میانی بینی یا سپتوم است.

با این حال وقتی بینی درست جراحی نشود، به احتمال زیاد در تیغه میانی بینی نیز غضروف زیادی برای برداشتن وجود نخواهد داشت. در این صورت باید از جای دیگری این غضروف را برداشت. یعنی یا از بدن خود فرد غضروف تهیه کرد و یا از بدن دیگری و همچنین غضروف مصنوعی نیز یکی دیگر از راه‌های تقویت نوک بینی است.

غضروف فرد دیگر: می‌توان غضروف مورد نیاز را از بینی شخص دیگری به بدن فرد پیوند زد که این کار معمولا انجام نمی‌شود. همچنین خطر پس زدن عمل و یا عفونت بعد از عمل بینی نیز وجود خواهد داشت.

غضورف مصنوعی: با پیشرفت فناوری، غضروف‌های مصنوعی ساخته می‌شوند که مانند غضروف طبیعی عمل می‌کنند. کار گذاشتن این غضروف‌ها، نوک بینی را بسیار خوش فرم می‌کند و ماندگاری بسیار بالایی نیز دارند. با این حال مشکل اصلی در استفاده از این غضروف‌ها این است که ممکن است به بینی و پوست آن آسیب برسد. برای مثال احتمال بیرون زدن غضروف از پوست بینی وجود دارد.

شما مقاله علت افتادگی نوک بینی بعد از عمل مطالعه می کنید.

لاله گوش: یکی دیگر از مناطقی که می‌توان از آن غضروف برداشت، لاله گوش است. بخش بیرونی گوش از غضروف ساخته شده است که برداشتن کمی از آن، مشکلی در زیبایی فرد ایجاد نمی‌کند. همچنین چون از بدن خود فرد برداشته شده، احتمال پس زدن آن توسط بدن وجود ندارد. با این حال مشکل اصلی اینجا است که معمولا غضروف گوش در بیشتر افراد بسیار نرم است و استحکام لازم را برای بالا نگه داشتن نوک بینی ندارد.

غضروف دنده‌ها: منبع دیگر تامین غضروف از بدن خود فرد، استفاده از غضروف دنده‌ها است. در این روش با ایجاد یک شکاف ۴ تا ۵ سانتی‌متری می‌توان غضروف مورد نیاز و مستحکم را از دنده‌ها جدا کرد. تنها اشکال این روش، باقی ماندن رد برش پوست و جای بخیه‌ها است. البته در خانم‌ها این برش در زیر سینه‌ها زده می‌شود تا دیده نشود.

به هر حال اصلاح نوک بینی معمولا به عنوان یک روش مکمل در مورد جراحی‌های زیبایی بینی کاربرد دارد. گاهی در برخی افراد واکنش طبیعی بدن به عمل بینی، انجام جراحی دوم را ایجاب می‌کند و نمی‌توان مشکل را ناشی از عمل نخست دانست. گاهی نیز خطای جراح و استفاده از تکنیک نامناسب موجب افتادگی نوک بینی بعد از عمل می‌شود.

همچنین برخی مراجعان نیز خود اصرار دارند که نوک بینی آنها بسیار نازک و سربالا شود و در این شرایط جراح باید حجم زیادی از غضروف‌ها را بردارد تا به این فرم دلخواه ولی غیر اصولی برسد. به همین دلیل همیشه توصیه می‌شود که برای انجام جراحی‌های زیبایی بهتر است به فوق تخصص جراحی پلاستیک و زیبایی مراجعه کنید تا شما را از تکنیک‌های درست عمل بینی و مشکلات جراحی غیراستاندارد آگاه کند.

جراحی افتادگی نوک بینی چقدر علمی و دقیق است؟

بیش از نیم قرن از تکامل روش‌های مختلف جراحی بینی می‌گذرد و بسیاری از روش‌های عمل بینی مانند تیپ پلاستی یا جراحی نوک بینی، سال‌ها مورد بررسی و بهبود قرار گرفته است. به همین دلیل برای رفع هر نوع مشکلی که در بینی وجود دارد، یک روش اختصاصی و دقیق وجود دارد که به بهترین نتایج می‌رسد.

جراحی نوک بینی یک روش مهم و قابل اعتماد است که کمک زیادی در دستیابی به زیبایی بینی می‌کند. برای افزایش دقت در طی روش تیپ پلاستی، باید کنترل غضروف‌های جانبی تحتانی را با دقت بیشتری انجام داد تا بهترین نتایج به دست بیاید. دکتر اکبس و دکتر یاگمور، در تحقیقی که نتایج آن در سال ۲۰۱۷ در ژورنال جراحی پلاستیک و زیبایی منتشر شده است، مزایای عمل تیپ پلاستی و جراحی رفع افتادگی نوک بینی را تشریح کرده‌اند:

ما رویکرد و تکنیک “غضروف‌های جانبی تحتانی آزاد شده با اتصالات جانبی دست نخورده” را ارائه می‌دهیم که از طریق آن، غضروف‌های جانبی تحتانی بدون اتصال به آنها جدا می‌شوند؛ در حالی که پایه‌های جانبی آنها (قسمت‌های جانبی) سالم و دست نخورده می‌ماند.

در واقع دستکاری کمتر غضروف‌های بینی و اصلاح هدفمند، موجب کمتر شدن میزان برش و بخیه، کاهش دوران بهبودی، افزایش کیفیت نتایج عمل و در نهایت از بین رفتن افتادگی نوک بینی با ماندگاری بسیار بالا، خواهد شد.

در این پژوهش در مجموع ۱۷۵۲ بیمار متوالی تحت عمل جراحی نوک بینی قرار گرفتند. همه بیماران بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۴ تحت عمل جراحی نوک بینی قرار گرفتند. در طی تیپ پلاستی، غضروف‌های جانبی تحتانی کاملاً از کلیه اتصالات آنها جدا شد، در حالی که پایه های جانبی سالم باقی مانده بود. سپس روش بخیه و پیوند برای پیکربندی مجدد نوک بینی به کار گرفته شد.

اجرای تکنیک‌های موثر در عمل تیپ پلاستی، با حفظ و کنترل دقیق زاویه نوک بینی از نظر تقارن و پیکربندی سه بعدی طبیعی، رسیدن به نتایج قابل قبول را تسریع کرده است. به علاوه این یک بستر خودکار و عملی است که در آن می‌توان تکنیک های غیر مخرب را به صورت ترکیبی و هم افزایی انجام داد.

یعنی اصلاح افتادگی نوک بینی در کنار رفع دیگر مشکلات بینی، توسط جراح پلاستیک قابل انجام خواهد بود. 

همچنین در یک تحقیق دیگر توسط تیم جراحی دکتر گیاکومینی از کشور ایتالیا در سال ۲۰۱۷، نتایج مثبت و قابل قبول عمل افتادگی نوک بینی مورد تایید قرار گرفت. بر اساس این پژوهش به منظور موفقیت آمیز بودن عمل جراحی نوک بینی و رفع افتادگی، شناسایی خصوصیات تشریحی و چارپوبی خود نوک بینی بسیار مفید است. برای ارزیابی موقعیت نوک بینی ممکن است زاویه بین لب و بینی، محور بین سوراخ‌ها، زاویه چرخش نوک با توجه به صفحه Frankfort و زاویه ستونی صورت، اندازه گیری شود. در واقع دقت بسیار زیادی روی اصول و استانداردهای زیبایی شناسی صورت، باید انجام شود.

در این بررسی که روی ۴۱ کیس انجام شد، روش‌های مختلف جراحی به صورت تکی یا ترکیبی به کار گرفته شد که در نهایت، نتایج بعد از عمل و مقایسه آنها با قبل از عمل بینی بیماران، میزان قابل قبولی از اصلاح زاویه نوک بینی و رفع افتادگی را نشان می‌دهد.

در صورت تمایل می‌توانید یک جلسه مشاوره رایگان با کلینیک مدیکال تهران داشته باشید.